Değerli Okurlar,
Geçtiğimiz günlerde Özçelik-İş Sendikası Avrupa Havacılık Şubesi’nin 2. Olağan Genel Kurulu Küçükçekmece’deki Elit World Otel’de yapıldı. Salon şık, katılım yerindeydi, yeni yönetim de belli oldu. Şubenin başına Emin Selim Öktem geçti. Yanında ise İzzet Ovalıoğlu, Ayhan Sol, Latif Yıldırım ve Kerem Durmaz gibi isimler yer aldı.
Peki şimdi ne olacak? Kâğıt üzerinde her şey güzel görünüyor. Yeni bir yönetim, taze bir heyecan… Ama sendikacılık sadece isimlerden ibaret mi? Yoksa bu isimler üyelerinin gerçek sorunlarına çare olabilecek mi?
Havacılık sektörü bugünlerde oldukça çalkantılı. Çalışma saatlerinden ücretlere, iş güvenliğinden sosyal haklara kadar birçok mesele havada asılı duruyor. Sendikaların görevi tam da burada başlıyor. Yeni yönetim çalışanların sesi olabilecek mi? Yoksa genel kurul fotoğraflarında kalacak bir “başarı hikâyesi” mi yaşayacağız?
Elbette umut etmek istiyoruz. Çünkü ülkemizde gökyüzüne emek veren insanlar, hayallerin de kanatlarını taşıyor. Onların emeği korunmadan, bu sektörün geleceği de korunamaz.
Benim beklentim açık: Yeni yönetim üyelerinin karşısına geçip “Sizin derdiniz ne?” diye soran bir anlayış sergilesin. Çünkü sendikacılık tepeden inme değil, tabandan yükselen bir mücadeledir.
Şimdi top Emin Selim Öktem ve ekibinde. Bakalım bu yeni dönem üyelerin yüzünü güldüren, gerçekten sahada hissedilen bir sendikal çizgiye mi dönüşecek? Yoksa salonların parlak ışıkları altında unutulup gidecek bir seçimden mi ibaret kalacak?
İş Ahlakı ve Sessiz Çığlıklar
Geçen haftaki yazımın ardından aldığım yorumlar ve gördüğüm tepkiler beni düşündürdü: Çalışanlar dertli, kurum içinde huzursuzluk var. Kimseyle kişisel bir derdimiz yok; amacımız okurlardan gelen bilgiler doğrultusunda yanlışların düzelmesini sağlamak ve iş yerinde adil, sağlıklı bir iletişimin önünü açmak.
Ancak gördüğümüz tablo düşündürücü… AirlineHaber editörleri için “Parayı gördü mü, sizi satar” gibi ifadeler kullanılması, hiçbir mevkideki kişiye yakışmaz. Dürüst olmak, eleştirmek zarar vermez; aksine yapıcı olur.
Sorunun kaynağı çoğu zaman üst yönetimle ilgili değil, kurumdaki iletişim kopukluğu, eksikliği, dikkatsizlik ve bazı meselelerin göz ardı edilmesi çalışanları çaresiz bırakıyor. Ve bu çaresizlik yanlış ifadeler ve baskı olarak dışa vuruyor.
Buradan açıkça söylemek isterim: Ne üst yönetimle ne alt yönetimle ne de kurumla kişisel bir derdimiz yok çünkü ülkemiz için çok önemli bir markadan bahsediyoruz. Hele ki “Para ile satın alırız, sizi satarlar” gibi anlayışlar bizim işimiz değil. Bizim tek amacımız iş yerinde doğruyu konuşmak, hakkı savunmak ve sessiz kalanların sesi olmak.
Unutmayalım ki iş ahlakı ve dürüstlük hiçbir mevkiye feda edilemez. Sessiz kalanlar zarar görür, korku yayanlar kaybeder. Ve gerçekler er ya da geç görünür.
Bugünlerde havacılık sektöründe kulağıma gelen hikâyeler bir insan olarak içimi burkuyor. Özellikle hat bakım departmanında yaşananlar “kurumsallık” maskesi huzursuzluk yaratan uygulamaların sürdüğünü gözler önüne seriyor.
İstifa eden personele hayatı boyunca yüzünü bile görmediği yöneticiler kapalı kapılar ardında birtakım yanlış ifadeler kullanıyormuş. “Şuraya girmeni engelleriz, buralarda iş bulamazsın, açıkta kalırsın” gibi cümlelerle insanların ekmeğiyle oynanıyormuş. Ardından da “istersen istifanı geri alabilirsin” teklifleri…
Daha vahim bir iddia ise çalışanların logbook gibi kişisel mesleki kayıtlarının aylarca teslim edilmediği. Oysa bu hem bir hak hem de hukuken zorunluluk. Kimi 2,5 ay bekletilmiş, kimi 4 ay…
Üstelik bir diğer iddia istifa edenlerin önüne türlü engeller konulduğu yönünde. Lisans onayları, sertifikalar, hatta kariyerin devamı için gerekli belgeler bile adeta bir silah gibi kullanılıyormuş. Bütün bunlar olurken sendika mı? Devekuşu misali kafasını kuma gömmüş durumda.
Unutulmamalı: Çalışanın logbook’u hem şirketin hem de kişinin hakkıdır. Vermemek mesleki gelişimi engellemek demektir. İnsanların önünü kesmeye çalışarak değil; onların emeğine değer vererek gerçek kazanç sağlanır.
Hepinize sağlıklı, mutlu ve başarılı bir hafta dilerim…