Değerli okurlar, Ay Ülkesi hikayemize bu hafta ara vereceğiz. Zira bu pazar bildiğiniz gibi ülkemizde anayasa referandumu yapılacak. O yüzden bu hafta konumuzu referanduma ayırmak istedim.
Öncelikle, sonuç ne çıkarsa çıksın bu topraklarda birlikte yaşamaktan başka çaremiz olmadığı gerçeğini göz önünde bulundurarak dilerim ki, bu refandumun kazananları sadece bu topraklar üzerinde yaşayan insanlar olur.
Bu referandumda bilemediğimiz ve de öğrenemediğimiz başka bir yönetim şekline “Evet” veya “Hayır” diyerek bir tercih ortaya koyacağız. Ancak sonuç ne olur bilemesem de kesin bildiğim tek şey, bu yeni yönetim sistemine “Evet” diyenlerin neredeyse tamamının bu yeni sistemden habersiz olduğu. Hayır diyenlerin de neye ve ne için hayır dediklerini anlatamadıkları. Bu seçimin daha önceki seçimlerle kıyaslanamayacak bir seçim olduğunu unutmamalı ve mutlaka oyumuzu kullanmalıyız.Vereceğiniz karar, gençlerimizin ve şu anda hiçbir şeyden haberi olmayan çocuklarımızın belki de torunlarımızın geleceği olacak.
Referandum ile ilgili birçok yazı yazılıp çizildi ve daha çok yazılacak belki ancak ben bir değişiklik yaparak konuyu başka bir pencereden, yani çalışanlar ve sendikalar cephesinden değerlendirmeye çalışacağım.
Sendikalar ve konfederasyonlar yani işçi temsilcileri referandumda ne diyor?
Ülkemizde dört konfederasyon ve yüz civarında sendika bulunduğunu, buna karşılık sadece ve sadece 1.5 milyonu sendikalara kayıtlı yaklaşık 12.5 milyon civarında kayıtlı işçinin olduğunu bilmenizi isterim.
Durumu bir de Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı’nın 29 Ocak 2017 tarihli Resmi Gazete’de yayınladığı tebliğdeki rakamlarla ele alalım.
Toplam işçi sayısı : 12.546.769
Sendikalı işçi sayısı : 1.546.565
Sendikalaşma oranı : %12.18
Bakanlığın açıkladığı resmi rakamlardan sonra tekrar konumuza dönelim. Sendikalar ve konfederasyonlar referandum konusunda ne diyorlar? Öyle ya, referandumu ortaya koyanlar veya karşı çıkanlar, referandumun bu ülkenin geleceği için ne kadar önemli olduğundan bahsederken işçi sınıfını çok kolay göz ardı edebiliyor, konfederasyonlar ve sendikalar da bu filmi seyretmenin ötesine geçemiyor.
Peki 55 milyon seçmenin 12.5 milyonunu işçilerin oluşturduğu bir ülkede bu işin sonucunu belirlemesi gerekenlerin işçi sendikaları ve konfederasyonları olması gerekmez mi? Böyle bir güce sahip işçi sendikaları ve liderleri neden sessiz ve etkisiz.
Yazının başlığını onun için “Sendikaların ihaneti, işçilerin sefaleti” olarak belirledim.
İsterseniz tekrar rakamlarla devam edelim. Bildiğiniz gibi Türk İş, Hak İş ve Disk’ten oluşan bu üç konfederasyon, sendikalı işçilerin tamamını temsil ediyor.
Yine Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı’nın aynı resmi gazetede yayınladığı tebliğde bu konfederasyonların üye sayıları ise şu şekilde belirtilmiş;
Türk İş Üye sayısı 889.509
Hak İş Üye saysı 488.723
DİSK Üye Sayısı 141.729
Bağımsız Sendikalar 26.195
Tüm İş Üye Sayısı 409
Toplam1.546.565
Şimdi rakamları bir kenara bırakıp başlayalım sorgulamaya;
Soru 1- Bu ülkede 12.5 milyon kayıtlı işçi olmasına rağmen neden sadece 1.5 milyon sendikalı işçi var?
Soru 2- Bu ülkedeki konfederasyonlar 12 Eylül Anayasası oylanırken nasıl bir irade ortaya koydular ki bugün bu rakamlara mahkum olduk?
Soru 3- Mevcut Anayasa değişiklik önerisi hazırlanırken bu konfederasyonlarımız veya sendikalarımız bu yeni anayasanın içinde olmak için ne kadar mücadale etti?
Soru 4- Mevcut anayasada değişmesi talep edilen 18 maddenin içinde İş kanunu veya işçi sınıfı ile ilgili bir gelişme kaydediliyor mu?
Bu soruları sorduktan sonra şimdi biraz geçmişe dönelim ve bakalım yakın geçmişte bu konudaki gelişmeler nasıl olmuş.
Hafızam beni yanıltmıyorsa, 1982 Anayasası için oylama yapılırken Türk İş ve Hak İş tercini “Evet”, Disk ise “Hayır” olarak ortaya koymuştu. Bu anayasanın kabul edilmesinden sonra işçilerin ve sendikaların can damarları tek tek tırpanlanmış, bu da yetmezmiş gibi kendi sınıfına ihaneti neredeyse görev bilen sendikacılar, oturdukları koltukları korumak için nice emekleri, nice işçileri bu yolda hiç acımadan kurban etmişlerdir.
Ondan daha da önemlisi, özellikle Özal dönemi ile başlayan özelleştirme süreci ile kamu kurum ve kuruluşlarının neredeyse hepsi özelleştirilip yüzbinlece işçi işten atılırken, güzel ülkemin milli kurumları yerli ve yabancı sermayeye, değerlerinin çok altında satılmış, bu satışlara engel olmak adına itiraz eden vatanseverlere de vicdansızca “vatan hainliği” damgası vurulmuştu. Allah’a çok şükür bugün özelleştirilecek bir kurum da kalmadığı için böyle bir derdimiz de artık yok.
Sendika ve konfederasyonların sormadığı veya soramadıkları soruları biz onlara soralım.
Yeni anayasa oylamasında “Evet” oyu kullanırsak;
*) 12 Eylül Anayasası’nda olmayıp da bu anayasada yer alan ve işçi sınıfına ilave temel haklar kazandıran hangi maddeler var?
*) 1982 Anayasa’sından bu yana yani 35 yılda sendikalaşma oranında geldiğimiz nokta %12 ise, sizin bu ülkede anayasal değişiklikler üzerindeki işleviniz nedir?
*) Yeni Anayasa ile işçi cinayetleri son bulacak mı?
*) Kıdem tazminatı bu anayasa ile güvence altına alınacak mı?
) Asgari geçim ve yoksulluk endeksi anayasa teminatı altına alınacak mı?
*) Yeni anayasa ile birlikte işçilerin sendikalara üye olma korkuları son mu bulacak?
*) Sendikaların seçim sistemleri demokratik hale gelip sendika ağalığı bitecek mi?
Yukarıdaki sorulara benzer daha birçok soru üretebiliriz.
Ülke çok büyük bir değişime hazırlanırken üyesi olduğumuz sendikaların ve konfederasyonların kabuklarına çekilip kulaklarını tıkayarak gözlerini kapatmaları kadar acı bir şey yok aslında. Bu ülkenin çalışanları bu sendikalara nasıl güvenecekler de sendikalı çalışan sayısı on milyonları bulacak?
Yapılan kamuoyu yoklamalarında Hak İş Konfederasyonu referandum için “Evet”, Disk ise kesinlikle “Hayır” olarak görüş bildiriyor. Ancak Türk İş ve Türk İş’e bağlı sendikaların büyük çoğunluğu sessizliğini koruyor. Tabii sessiz kalmanın da bir anlamı var ve onun da yorumunu sizlere bırakıyorum. Bugün sessiz kalanların veya söyleyecek sözü olmayanların, yarın ne yasaların ne de işçi sınıfının içinde yeri olmayacaktır. Sendika yönetimlerinde iktidar olmanın gururuna ve mutluluğuna sahip olanların gözden kaçırdıkları, mensup oldukları sınıfın huzuru ve mutluluğu için mücadele etmektir. Bunu yakalayamayan sendikaların işçi sınıfında hak ettikleri yere gelmeleri mümkün değildir.
2010 referandumun sonucu “Evet” çıkınca o zamanki Hava İş Sendika Başkanı Atilay Ayçin, Hava İş dergisindeki yazısında “Hayır” oyu kullandığını belirtmişti. Er ya da geç işçi sınıfı gerekeni yapıyor ve verdiği yetkiyi zamanı geldiğinde geri almasını da biliyor.
Şimdi biz de bu sorumuzu buradan soralım.
-
Hava İş Sendikası Başkanı Ali Kemal Tatlıbal ve yönetimi referandum konusunda ne diyor?
-
Çelik İş Havacılık Başkanı Yavuz Güver ve şube yönetimi referandum konusunda ne diyor?
Yirmi binden fazla Hava İş üyesi ve ellibin civarındaki sivil havacılık camiası Hava İş Sendikamızdan bir görüş, bir yol göstericilik bekliyor.
Sayın Tatlıbal ve Hava İş Yönetim Kurulu, hadi biraz cesaret! Hadi bir kere olsun kendinizi aşın! “Evet” mi “Hayır” mı? Ne diyorsunuz?
Hayır’lı haftalar dilerim.
Ankarayı merak eden arkadaşlar. Ankara başkanının facebook sayfasına bakarsanız adamın delikanlıca nasıl hayır dediğini görürsünüz.
Hadi bakalım Ankara,ızmir,Antalya şubeleri sıra sizde.Sezgin uzun kadar cesaretiniz varmı.Tatlıbal Açımlayamaz çünkü gizli hayırcı olabilir.
Tatlıbal mı “gizli hayırcı” ?!! Babası Maraş eski AKP vekili arkadaşın. Ailece iktidar yanlısı bu arkadaş. Yine iktidarın THY’ye getirdiği Aycı ile de baklava börek ilişkiler içinde. Şaka olduğunu varsayalım bence bu yorumun.
Ali Gülçiçek kendi adıyla ve kendi köşesinden Sendikaya sormuş. Sen kimsin de sendika adına cevap veriyorsun önce onu yaz.
Sonra bu ülkede 30 sene sendikal mücadele vermiş bir köşe yazarına veya bu ülkede yaşayan sade bir vatandaşa ülkenin geleceğini etkileyecek bir referandumla neden ilgileniyorsun diyecek kadar şuursuz musun?
Senin tabirinle “icraat yapan onlar” ın varsa işçi lehine olumlu icraatlerini yaz ben de olumsuzları yazayım. Var mısın sendika yandaşı arkadaşım?
Çok meraklı Ali bey,sana cevabı ben vereyim EVET.ama bu seni niye ilgilendiriyor ? burada köşe yazısı yazan biri olarak bu hakkı nereden alıyorsun ?Yıllarca Thy de muhaliflik yapıp sendika da görev alamayan Ali gülçiçek kendini hiç sorgulamıyormu.Daha evvelde yazdım belki yayınlamazsınız ama tekrar yazıyorum siz eğlenmenize bakın onlar icraat yapsın.Laf la peynir gemisi yürümüyor.Hadi ordan…
Çelik iş havacılık şubesi teknik aş işyerlerine EVET broşürü ve dergisi dağıttı sanırım tarafları. Belli.Tataf olmayan bertaraf olur. :) Ali bey yazınız için teşekkürler.
Ali kardeş bence sen hikaye anlat daha iyi oluyor,böyle zorlayıcı yazılar ve rakamlar asap bozuyor.Ne güzel dinliyorduk Ay ülkesinin hikayesini sırasımı şimdi oylama,evet,hayır falan. Zaten uyukudayız,masal iyi sen öyle devam et..
Hadi diyelim tatlıbal işverenci ve korkudan görüş açıklamıyor.İyide bu sendikanın 4 tane şubesi var onlardan hiçmi yürekli bir adam yok bu konuda görüş açıklasın..
mesela delikanlı pendik şubesi ve tatlıbal ile arayı düzelten ankara şb.niye bir şey söylemez.Yada Ayçinin eski kankası
Antalya şb niye hiç ses vermez.Birde onlara sorsanız.
Benim refandumda tercihimin Hayır olacağını beni tanıyan allami cihan bilir. Sana da buradan açıklayayım. Tek adam rejimine, diktatörlüğe, totaliter rejime, biatci topluma, çocuklarımızın geleceği için, emeğin en yüce değer olarak kabul görüldüğü bir ülke için, cumhuriyet için, yandaşın zenginleştiği, muhaliflerin hapse tıkandığı ceberrut sistemin son bulması için HAYIR HAYIR YÜZBİN KEZ HAYIR.
Üyelerine biriniz garson irisi, biriniz şoför irisi diyen, Biz reisin adamıyız diyen yanlıbalın refarandum tercihinin ne olduğunu sormuş olmanız çok komik değilmi Ali Bey? Yoksa ironimi yapıyorsunuz?
Bu Hava-İş yönetiminden ve özellikle de ağası Tatlıbal’dan referandum konusunda fikir beyanı beklemek çölde yağmur beklemek demektir. Bunların fikri olsaydı işverenci olmazlardı. Bunlar ancak biat ederler ve kendilerine de biat edilsin isterler.
Bir kez daha tebrikler, Ali Gülçiçek! Ülkemizin içinde bulunduğu bu hassas dönemde kimsenin kolay kolay değinemediği konulara değinip kimsenin soramadığı soruları sorduğunuz için teşekkürler. Diğer sitelere ve yazarlara bakıyorum da sanki bu pazar ülkede referandum olmayacak veya olsa da bizleri ilgilendirmiyormuş gibi davranıyorlar. E tabi, herkesin harcı değil bunları yazmak.